W Czechach zaczyna się odradzać moda na szkolenie wilczaków. I idzie to całkiem nieźle, co zresztą widać po ilości zaliczonych egzaminów, a dodatkowo "zaraza" łapie też inne kraje, czego najlepszych dowodem są obozy i spotkania. Ale nie tylko o szkolenie chodzi, ale także o zwyczajną aktywność z psem, bez względu, czy chodzi o wystawe, spacer w góry, zwiedzanie miasta, czy inne pomysły.

W lutym tego roku jako jedyny delegat zza granicy miałam przyjemność wziąć udział w organizowanej co dwa lata konferencji Klubu Hodowców Czechosłowackiego Wilczaka.

Jedyną rzeczą o jaką się obawiałam była pogoda. Mieszkamy na "Dzikim Zachodzie" Polski, gdzie dobre drogi znaleźć można sporadycznie, a te które prowadzą do granicy, a potem aż do Liberca objęte są chyba ostatnim stopniem odśnieżania: większe opady uniemożliwiłyby "przedarcie się" przez góry.

Konferencja została zorganizowana w rocznicę 20-lecia założenia Klubu Hodowców Czechosłowackiego Wilczaka. Nie jest to jednak pomysł nowy - pierwsze takie spotkanie odbyło się w roku 1997 i od tego czasu słowackim czeweczkarzom bardzo zależy, żeby co jakiś czas odbywały się spotkania fanów tej rasy z różnych krajów by móc dyskutować o stanie rasy, jej problemach i zadaniach do wykonania.

Warto zainteresować się tym dużo wcześniej, zanim jeszcze nasza suka uzyska prawa hodowlane. A to dlatego, że rejestracja trwa dosyć długo, szczególnie jeśli chcemy nazwę zatwierdzić także w FCI, a bez przydomka niemożliwe jest wydanie szczeniakom metryk.

Jak to zrobić? Tutaj krótkie wytłumaczenie "step-by-step":

Nazwa