Czechosłowacki Wilczak - historia rasy

  • warning: include(./sites/all/modules/advanced_forum/advanced_forum-topic-header.tpl.php): failed to open stream: No such file or directory in /home/peron/domains/zperonowki.com/public_html/site/includes/theme.inc on line 1079.
  • warning: include(): Failed opening './sites/all/modules/advanced_forum/advanced_forum-topic-header.tpl.php' for inclusion (include_path='.:/usr/local/php56/lib/php') in /home/peron/domains/zperonowki.com/public_html/site/includes/theme.inc on line 1079.

Proszę komentować artykuł tutaj:

Please comment the article here:

Bitte schreiben Sie hier den Kommentar zum Artikel:

Czechosłowacki Wilczak - historia rasy

W ramach komentarza "Rasa okiem Gagi" Wink Wink
Czechosłowacki wilczak, rasa powstała w stosunkowo krótkim czasie i stosunkowo niedawno. Za początek rasy można uznać pierwsze krzyżowania przedstawicieli wilka karpackiego i owczarka niemieckiego. W wyniku bardzo ściśle ukierunkowanej pracy hodowlanej , która odbywała się w całkowicie kontrolowanych warunkach (czechosłowacka straż graniczna) powstała uznana w 1982 roku, całkowicie ukształtowana, nowa rasa psa użytkowego. Przemiany polityczne w Europie spowodowały, że czechosłowacki wilczak trafił do świata cywilnego i tu już został poddany pewnym modyfikacjom, charakterystycznym dla każdej rasy hodowanej bez ścisłego, centralnego nadzoru.
Dziś, gdy rasa zdobywa zwolenników na całym świecie, gdy staje się coraz bardziej popularna można zobaczyć coraz więcej cech poddawanym modyfikacjom. Czy to dobrze czy nie, czas pokaże.
Czym jednak wilczak różni się od wszystkich pozostałych ras? Ras zwykle kształtowanych przez dziesięciolecia a nawet stulecia? Mających za sobą całe wieki historii?
Przede wszystkim jest pewnego rodzaju paradoksem, z jednej strony jest rasą powstałą niemal na naszych oczach, nie mającą „historii”, z drugiej jednak strony najgłębiej sięga do korzeni gatunku. To co w wielu rasach zostało utracone w wyniku różnie obranego kierunku hodowli, u wilczaka zostało przywrócone w najlepszej formie. Na pierwszy rzut oka jest to wilczy wygląd ale to co najistotniejsze zobaczyć można tylko obcując na co dzień z wilczakiem. Począwszy od odwrotu od karykaturalnej już sylwetki owczarka niemieckiego i przywróceniu najbardziej naturalnej i wydajnej w ruchu budowy wilka, przez znaczne podniesienie wydajności cech skutecznego drapieżnika: zmysłów węchu, wzroku, słuchu, aż po doskonale funkcjonującą umięjetność uczenia się, myślenia i pracy w zespole. Te wszystkie cechy stawiają wilczaka ponad pozostałymi rasami, bo dają mu szanse na samodzielne przetrwanie nawet w ciężkich warunkach. Przywrócone pierwotne instynkty czynią z wilczaka potencjalnie świetnego łowcę stojącego na szczycie łańcucha pokarmowego. Ale to co dzikie i nieokiełznane u wilków, u wilczaka zostało wzbogacone o typowo „psie” cechy, które pozwalają wykorzystać całe to odzyskane bogactwo w służbie człowiekowi. Od początku wilczaki miały pełnić bardzo konkretne zadania: w ekstremalnie trudnych warunkach geograficzno-atmosferycznych, miały samodzielnie wykonać pracę psa rewirującego, tropiącego, gończego, obronnego. Bez nieustannej pomocy i podpowiedzi człowieka. Pies miał być posłuszny ale musiał samodzielnie pokonywać trudności, miał kierować się instynktem i w pewnym momencie umieć go poskromić. I ta niewiarygodna kombinacja cech czyniła wilczaki fantastycznie skuteczne w swoim zadaniu.
Dziś wiele prywatnych osób może się cieszyć możliwością obcowania z tak niezwykłym psem. Niezwykłym w swym wyglądzie i zachowaniu i niezwykle wymagającym. Bystrość umysłu wilczaka wymaga godnego przeciwnika: inteligentnego przewodnika . Obcowanie z wilczakiem to nieustanna rywalizacja a orężem są : spryt, inteligencja, umiejętność obserwacji... w zamian zwycięzca otrzymuje fantastycznego partnera na co dzień pokazującego swoje niebywałe przywiązanie i potrzebę kontaktu ze swoim stadem )