Stawiałabym na pilnowanie strefy stada. Mnie z Dewi się nie udało do końca odkręcić (nadal pilnuje biurka i mnie w pracy) a do tej pory nie umiem sobie wytłumaczyć, co dokładnie zrobiłam, że w ogóle zaczęła pilnować. Taki atak (szczypnięcie, uderzenie pyskiem) to najczęściej "spadaj stąd - nie życzę sobie, byś podchodziła/gapiła się). Z opisu wynika, że obyło się bez szycia ręki.

spojrzenie w oczy to zachęta do kontaktu, mój w takiej sytuacji prawie zawsze robi skok (tylko bez zębów w użyciu), po czym nie jest zainteresowany dalszym kontaktem. dlaczego tak robi i o co mu z tym skakaniem chodzi - nie wiem, ale z wiekiem widzę że przechodzi.

a u nas to nie jest ostrzeżenie, pies nie jest spięty, nie warczy, nie łapie zębami. wygląda to raczej tak jakby chciał spojrzeć tej osobie głęboko w oczy i odbić się od niej łapami mogę zacząć z taką osobą rozmowę a pies będzie po prostu sobie stał. co innego w sytuacji potencjalnego zagrożenia (agresywni ludzie, ludzie próbujący zmusić psa do kontaktu ze sobą kiedy ten tego nie chce, osoby wykonujące nagły ruch w moim kierunku itd., itp.)

Lorka (prawie 5 lat) raz tylko zachowała się mocno "obronnie" i to nie wobec człowieka, tylko swojego ukochanego psiego przyjaciela, bereneńczyka. Jakieś pół roku temu nie pozwoliła mu wejść do pokoju w którym przebywał nasz wnusio. Nie robiła mu krzywdy tylko straszyła jak tylko wilczak potrafi . Musieliśmy ją zamknąć, żeby Mały mógł pogłaskać Bimbka. Bardzo nas to zaskoczyło, bo pies nieraz bywał u nas w domu i nigdy wcześniej żadnych scen nie było. Może kobieta wcześniej przyglądała się Waszym dzieciom i Tajka odebrała to jako nadmierne zainteresowanie JEJ podopiecznymi? Trzeba byłoby wymyślić jakiś sprytny sposób, żeby ją na to "odczulić".

Za każdym zachowaniem burego stoi jakaś racjonalna przyczyna, niekoniecznie dla nas czytelna. To są pragmatyczne stworzenia i działają logicznie, tylko warto tę logikę zrozumieć i rozgryźć zanim podejmie się jakiekolwiek działania naprawcze. Myślę, że Dorota ma rację - poobserwujcie burą - jak reaguje na kogoś obcego, kto zaczyna obserwować Wasze dziecko, jak reaguje widząc Wasze niekonwencjonalne zachowania w domu, jak odniesie się do ludzi do których zagadacie na ulicy itd. Osobiście jestem bardzo sceptyczna wobec choćby i najlepszych rad dawanych zdalnie, bo bez dłuższej i wnikliwej obserwacji psa i zrozumienia sensu jego zachowania można pogorszyć sytuację.